Βγείτε, επί τέλους, από τη «θερμοκοιτίδα»!
Τι είναι εξωτερική πολιτική; Το ερώτημα μοιάζει κάπως παράδοξο, αλλά είναι ιδιαίτερα επίκαιρο.Γιατί η Ελλάδα αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή μείζονες απειλές και ανακαλύπτει έκπληκτη πως ουσιαστικά… δεν έχει εξωτερική πολιτική!Θανάσης Κ.Υπήρξαν δύο μεγάλες στρεβλώσεις τις οποίες σήμερα πληρώνουμε:
- Πρώτον, η «αριστερή στρέβλωση» - παράγωγο των αριστερών ιδεολογικών εμμονών: βαθιά «αντιπάθεια» προς τον παγκόσμιο καπιταλισμό και εχθρότητα προς κάθε έννοια συμμετοχής της Ελλάδας σε Συμμαχίες (ΝΑΤΟ) και Ενώσεις (ΕΕ) με άλλα δυτικά κράτη.
- «Έξω από το ιμπεριαλιστικό ΝΑΤΟ»,
- «έξω από τον ΕΟΚ των μονοπωλίων»,
- «έξω οι βάσεις», «έξω οι Αμερικάνοι»…
Η Αριστερά ήταν μονίμως εκτός θέματος: Δεν ασχολούνταν με ποιόν θα πάμε έναντι ποίου και πώς θα θωρακίσουμε τα εθνικά συμφέροντα.
Δεν πίστευε στα «εθνικά συμφέροντα»!
Την ενδιέφερε μόνο η… «Παγκόσμια Επανάσταση», ύστερα τα «Κινήματα Αλληλεγγύης προς τον Τρίτο Κόσμο», ύστερα το «Ειρηνιστικό Κίνημα» (που αποδείχθηκε πως ήταν «μακρύ χέρι» της τότε ΕΣΣΔ), ο «Παγκόσμιος Αφοπλισμός», και τώρα πια τα Οικολογικά κινήματα και η… «Κλιματική Αλλαγή»!
Ενδιαφερόταν μόνο για τα συνθήματα του ακτιβισμού της, κι όχι για τα εθνικά συμφέροντα που έπρεπε η χώρα να προασπιστεί. Την ενδιέφερε μανιωδώς να «σώσει» τον κόσμο ολόκληρο!
Το πώς θα σωθεί η Ελλάδα, όταν πραγματικά κινδυνεύει, ούτε που την ένοιαζε.
- Υποστήριζε μετά μανίας, να βγούμε από το ΝΑΤΟ! Κι ύστερα, όταν κατέρρευσε ο υπαρκτός Σοσιαλισμός, οι πρώην χώρες-μέλη του, έσπευσαν να μπουν στο ΝΑΤΟ!
- Υποστήριζε μετ’ επιτάσεως, να μη μπούμε στην ΕΟΚ, κι ύστερα οι «αδελφές» σοσιαλιστικές χώρες, όταν κατέρρευσαν τα σοσιαλιστικά καθεστώτα, έσπευδαν να μπουν στην Ενωμένη Ευρώπη, οπότε και το βιοτικό επίπεδο των λαών τους εκτοξεύθηκε μέσα σε ελάχιστα χρόνια.
- Είχαμε όμως κι άλλη στρέβλωση στην εξωτερική πολιτική. Από την δεξιά – ή κεντροδεξιά – αυτή τη φορά:
- Το Ισραήλ είναι μια τέτοια χώρα (πολύ μικρότερη από την Ελλάδα) και τα κατάφερε.
- Η Τουρκία είναι μια τέτοια χώρα (πολύ μεγαλύτερη από την Ελλάδα) κι επίσης τα κατάφερε (μέχρι στιγμής τουλάχιστον…)
- Η Σιγκαπούρη είναι μια τέτοια χώρα (αληθινά «λιλιπούτεια», όσο η… Κέρκυρα περίπου!) και τα κατάφερε.
- Η Σουηδία είναι μια τέτοια χώρα (λίγο μικρότερη από την Ελλάδα πληθυσμιακά, αλλά μεγαλύτερη εδαφικά) και τα κατάφερε.
- Η Φιλανδία είναι μια τέτοια χώρα (πολύ μικρότερη από την Ελλάδα πληθυσμιακά) και τα κατάφερε.
- Η Ιρλανδία είναι τέτοια χώρα (πολύ μικρότερη από την Ελλάδα – και πληθυσμιακά και εδαφικά) και τα κατάφερε.
- Πρώτον, είχαν σαφώς ορισμένο το εθνικό συμφέρον τους και πλήρως συμφωνημένες τις εθνικές προτεραιότητές τους!
- Δεύτερον, έκαναν οι ίδιες τα πάντα για το διαφυλάξουν, να το υπερασπιστούν και να το προβάλλουν όπου χρειάστηκε και όπου μπορούσαν.
- Τρίτον, συνήψαν τις κατάλληλες διμερείς «συμμαχίες», για να πολλαπλασιάσουν την οικονομική, στρατιωτική και γεωπολιτική ισχύ τους.
- Η κρίση του Σισμίκ το 1987. Τότε η κυβέρνησή αντέδρασε σε κλιμακούμενη πρόκληση της Τουρκίας και κέρδισε κάποιο διεθνή σεβασμό. Τον οποίο πιστώνεται ο Ανδρέας Παπανδρέου.
- Η στρατηγική ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ. Αυτό όντως αποδείχθηκε game changer για την περιοχή. Βέβαια η Συμφωνία εκείνη προέβλεπε στο τέλος και λύση του Κυπριακού μέσα από το ολέθριο Σχέδιο Ανάν!
- Τρίτη περίπτωση που η Ελλάδα ξέφυγε πραγματικά από το βάλτωμα και άσκησε ενεργό εξωτερική πολιτική ήταν αυτό που ανέφερα και χθες:
- Μια χώρα που διακηρύσσει μονομερή αφοπλισμό έναντι της Τουρκίας (όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά καιρούς) δεν τη σέβεται κανείς!
- Μια χώρα που διακηρύσσει ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα (όπως έκανε ο ίδιος ο Τσίπρας), μια χώρα που ανοίγει η ίδια τα σύνορά της, σαρώνεται από κύματα λαθρομεταναστών, της κλείνουν μετά τα σύνορα οι ίδιοι οι εταίροι της κι ύστερα την υποχρεώνουν να στοιβάζει χιλιάδες γυναικόπαιδα σε hot spots-κολλαστήρια, δεν τη σέβεται κανείς! Γιατί όλοι οι άλλοι φυλάνε τα σύνορά τους σαν τα μάτια τους!
- Μια χώρα όπου κυβερνητικά στελέχη διακηρύσσουν δημόσια πως πρέπει να διαπραγματευτεί τα δικά της κυριαρχικά δικαιώματα (μην είμαστε.. «μοναχοφάηδες» έλεγαν προ ημερών στη Βουλή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ), δεν τη σέβεται κανείς.
- Μια χώρα που δεν μπορεί να ελέγξει τα Εξάρχεια και που οι πόλεις της έχουν γεμίσει με «άβατα» κουκουλοφόρων, δεν πρόκειται να την πάρει σοβαρά κανείς. Όταν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το Ρουβίκωνα στο Προαύλιο του Κοινοβουλίου μας τι τα θέλουμε τα… «υπερσύγχρονα υποβρύχια» και τους σχεδιασμούς επιχειρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο;
Και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, και στο ηθικό του πληθυσμού, και στην εικόνα των ξένων για τη χώρα, και στο εσωτερικό νομικό καθεστώς, και στα εξοπλιστικά και στα διπλωματικά και στα επιχειρησιακά.
Πολλά! Και μπορεί να τα κάνει.
Το πρώτο απ’ όπου πρέπει να αρχίσει:
Να αποκαταστήσει με κάθε τρόπο ΑΜΕΣΑ την αξιοπιστία της χώρας!
Ώστε να αρχίσουν να την παίρνουν στα σοβαρά.
Να φύγει από την παθητική διπλωματία, να ξεπεράσει την ιδεολογική θερμοκοιτίδα της «ομπρέλας» και να υιοθετήσει ενεργό εξωτερική πολιτική.
Να πάψουν οι αξιωματούχοι της να βγάζουν λογύδρια -κλισέ περί… Διεθνούς Δικαίου και να δείξει ότι η ίδια παίρνει στα σοβαρά το εθνικό της συμφέρον.
Για να την υπολογίζουν κι όλοι οι άλλοι - που το εθνικό τους συμφέρον κοιτάνε πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα.
Για να βρούμε πραγματικούς συμμάχους, πρέπει και οι δυνητικοί μας σύμμαχοι να πειστούν ότι… «ενηλικιωθήκαμε».
Γιατί μέχρι στιγμής μας βλέπουν ως… Βαρουφάκηδες!
Ανώριμους, φλύαρους, ξερόλες, γκρινιάρηδες, ασυνάρτητους και απολύτως αφερέγγυους να χειριστούμε οποιαδήποτε σοβαρή υπόθεση.
https://www.facebook.com/notes/%.....
