Ο Γάλλος ιστορικός Jacques le Goff περιέγραψε τη μεσαιωνική κοινωνία ως «ένα σύνολο ανθρώπων με αδυναμία έκφρασης έξω από θρησκευτικές αναφορές».
Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Πώς θα μπορούσε, άραγε, ένας αντίστοιχος ιστορικός του μέλλοντος να περιγράψει τη νεωτερική κοινωνία της σύγχυσης; Μία πιθανή περιγραφή θα ήταν «ένα σύνολο ανθρώπων με καθολική αδυναμία έκφρασης, έξω από πολιτικά ορθές θέσεις». Για να κατανοήσουμε τη νεωτερική λειτουργικότητα, θα πρέπει να αντιληφθούμε την κοινωνική διάρθρωση.
Αυτή πάντα ήταν δομημένη πάνω σε τέσσερις ομόκεντρους κύκλους: Στον εξωτερικό κύκλο ανέκαθεν ανήκε η αποχαυνωμένη μάζα, διαχωριζόμενη από τον εσωτερικό κύκλο της εξουσίας από τη χαοτική σκέψη της, την αδυναμία επικοινωνίας των μελών της, που εμποδίζουν την ενοποίηση και τη λειτουργία της ως μιας συγκροτημένης ομάδας με κοινά συμφέροντα, που θα μπορούσε να στέκεται συγκροτημένα απέναντι στην ομάδα εξουσίας του εσωτερικού κύκλου, ο οποίος είναι οργανωμένος και ενοποιημένος με τέτοιο τρόπο, ώστε να μεταφέρει στο εσωτερικό του το σύνολο του πλούτου και της εργασίας που παράγει ο εξωτερικός κύκλος.
Η μεταφορά πλούτου όμως απαιτεί και τη λειτουργία των άλλων δύο εσωτερικών κύκλων, που αποτελούνται από την ανώτατη γραφειοκρατία, καθηγητές, ακαδημαϊκούς, καλλιτέχνες, δικαστικούς, σώματα ασφαλείας και επιστήμονες. Οι ενδιάμεσοι κύκλοι αποτελούν, αφενός, το ανάχωμα της όσμωσης μεταξύ του τετάρτου κύκλου και του πρώτου κύκλου της εξουσίας και, αφετέρου, συντηρούν την «αιώνια τάξη».
Δηλαδή, τη διατήρηση του ίδιου συστήματος εξουσίας στον χωροχρόνο, που επιτυγχάνεται με τη διαιώνιση της σύγχυσης του τετάρτου κύκλου, μέσω της διασποράς του φόβου και τη χειραγώγηση των μαζών από την πολιτική, την ιδεολογία, τη φιλοσοφία και την επιστήμη. Η τελευταία, από την εποχή του Διαφωτισμού και μετά την επικράτηση του ορθού λόγου, πολλές φορές αποτελεί πολιτικό όπλο τρομοκρατίας και εξαπάτησης του εν υπνώσει τετάρτου κύκλου. Η επιστήμη από τη φύση της αναζητά την αλήθεια, μέσω της διαρκούς «αμφισβήτησης».
Οι «βεβαιότητες» στην επιστήμη δεν έχουν θέση και εάν επικρατούν, τότε είναι ύποπτες. Οι επιστήμονες στα διεθνή συνέδρια και τα επιστημονικά περιοδικά ακολουθούν την αιώνια αναζήτηση της αλήθειας, μέσω της σύγκρουσης και της αναίρεσης των επικρατουσών επιστημονικών απόψεων. Οι επιστήμονες δηλαδή αναζητούν την αλήθεια μέσω του διαλόγου, τοποθετούμενοι επί αντιθέτων απόψεων και θεωριών. Οταν η επιστήμη χρησιμοποιείται από τους πολιτικούς κύκλους, τότε δεν αναζητά την αλήθεια, αλλά, αντιθέτως, είναι ωφελιμιστική, μέσω της καλλιέργειας του φόβου. Η πολιτική μετατρέπει την επιστήμη από «αμφισβήτηση» σε «βεβαιότητα και δόγμα».
Σε αυτό το στάδιο οι πραγματικοί επιστήμονες, οι «αιρετικοί», όπως αποκαλούνται, θα πρέπει να «καούν στην πυρά», όπως εκατοντάδες άλλοι «κυνηγοί της αλήθειας» και «αμφισβητίες», που μαζί με τον Τζορντάνο Μπρούνο κάηκαν στην πυρά από τον εσωτερικό κύκλο εξουσίας, επειδή διακήρυτταν την αιώνια αλήθεια, ότι η Γη κινείται γύρω από τον Ηλιο. Σήμερα, 420 χρόνια μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Τζορντάνο Μπρούνο, η εξουσία του πρώτου εσωτερικού κύκλου έχει αναλάβει εκ νέου να «ομιλεί» εξ ονόματος της επιστήμης, επιδιώκοντας να «καύσει στην πυρά» τους επιστήμονες που έχουν διαφορετική άποψη για τον εμβολιασμό κατά του Covid-19. Η επιστημονική άποψη της επικινδυνότητας των εμβολίων, ανύπαρκτη ή πραγματική, έχει εξοστρακιστεί από τον δημόσιο λόγο.
Η θέση του ιολόγου Luc Montagnier, που βραβεύτηκε με το βραβείο Νόμπελ επειδή ταυτοποίησε τον ιό του AIDS, για πιθανή μακροπρόθεσμη επικινδυνότητα των πειραματικών εμβολίων έχει εξοβελιστεί από τον δημόσιο λόγο. Η αναφορά της εταιρίας Pfizer προς την αμερικανική κυβέρνηση και τον Αμερικανικό Οργανισμό Φαρμάκων ότι «η αποτελεσματικότητα, η αποδοχή και η ασφάλεια των εμβολίων θα είναι γνωστή την 31η Ιανουαρίου 2023» (estimated study completion date)» ουδέποτε έχει παρουσιαστεί στον δημόσιο πολιτικό μονόλογο της κρατικής τρομοκρατίας (https://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT04368728).
Η φωνή του διακεκριμένου Ελληνα καθηγητή του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, δρος Ιωάννη Ιωαννίδη, ίσως του μοναδικού Ελληνα ειδικού που δικαιούται να ομιλεί για την πανδημία, έχει σιγήσει στην Ελλάδα, επειδή έχει διαφορετική άποψη για την πολιτική διαχείριση του προβλήματος. Ο δρ Ιωαννίδης, αναφερόμενος στη δημόσια απουσία της αντίθετης άποψης, δήλωσε ότι «επιστήμονες με διαφορετική θέση είναι δύσκολο να τοποθετηθούν δημοσίως, επειδή το σύστημα εξουσίας θα καταστρέψει τις καριέρες τους, μέσω της διακοπής της χρηματοδότησης της ερευνητικής τους δραστηριότητας».
Σε αντίθεση με τις επιβαλλόμενες πολιτικές πρακτικές, η ανθρωπότητα έχει δικαίωμα να γνωρίζει την αλήθεια, όσο σκληρή και οδυνηρή και αν είναι. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι αυτοί που είναι φυλακισμένοι στη δυστοπία του τέταρτου κύκλου βιώνουν μία μορφή ύπνωσης, επειδή τους αποκρύπτεται η αλήθεια και η γνώση της εξωτερικής και της εσωτερικής τους πραγματικότητας, ώστε να γνωρίζουν και να μπορούν να επιλέξουν (George Gurdjieff, 1866-1949).
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
