Οι Τάταροι εισέβαλαν με τουλάχιστον 40.000 άνδρες – ορισμένες πηγές ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 70.000. Απέναντί τους βρέθηκαν μόλις 400 Πολωνοί, 100 από τους περίφημους φτερωτούς ουσάρους – το καλύτερο ιππικό του κόσμου εκείνη την εποχή – και 300 «παντσέρνι», δηλαδή θωρακισμένοι άλλοι ιππείς. Επικεφαλής τους ήταν ο Κωνστάνιν Ζαμπορόφσκι.
Στις 11 Ιουνίου 1694 οι Πολωνοί ιππείς εντόπισαν μια δύναμη 700 Τατάρων κοντά στο χωριό Χοντόφ που σήμερα ανήκει στην Ουκρανία. Αμέσως οι Πολωνοί εξόρμησαν χωρίς να γνωρίζουν ότι οι εν λόγω Τάταροι αποτελούσαν την εμπροσθοφυλακή απλώς της μεγάλης ορδής που ακολουθούσε. Οι επέλεσαν με ορμή και διέλυσαν τους Τάταρους, υποχρεώνοντάς τους σε υποχώρηση.
Καθώς όμως ολοένα και περισσότεροι εχθροί έφταναν στο πεδίο οι ηρωικοί Πολωνοί αναγκάσθηκαν να αποσυρθούν στο ίδιο το χωριό. Εκεί οι ιππείς άφησαν τα άλογά τους και με ότι υλικό βρήκαν οχύρωσαν υποτυπωδώς τα σπίτια του χωριού μετατρέποντάς τα σε σημεία στηρίγματος της άμυνάς τους. Οι Τάταροι μόλις συνήλθαν από την αρχική έκπληξη επιτέθηκαν.
Ωστόσο τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ευχάριστα για αυτούς. Παρά τις συνεχείς, μανιασμένες, επιθέσεις επί έξι ολόκληρες ώρες, δεν κατάφεραν τίποτα έναντι των αποφασισμένων Πολωνών. Ακόμα, δε, κι όταν τελείωσαν τα βόλια τους, οι Πολωνοί εξακολούθησαν να βάλλουν κατά των εχθρών, χρησιμοποιώντας ως σφαίρες τις αιχμές των ταταρικών βελών, ολόκληρες ή σπασμένες.
Ανίκανοι να συντρίψουν την πολωνική αντίσταση οι Τάταροι έστειλαν ομοεθνείς τους γνώστες της πολωνικής για να προτείνουν τιμητική παράδοση στους αμυνόμενους. Η απάντηση θύμιζε έντονα Θερμοπύλες… «Ελάτε να μας νικήσετε, αν μπορείτε»! Κατόπιν αυτού οι Τάταροι, έχοντας χάσει περί τους 2.000 άνδρες δεν επέμειναν πιστεύοντας πως επίκειται η άφιξη πολωνικών ενισχύσεων.
Οι ορδές τους αποσύρθηκαν ανατολικά και σύντομα αποσύρθηκαν από το πολωνικό έδαφος. Οι Πολωνοί είχαν περί τους 100 νεκρούς, ενώ όλοι οι φτερωτοί ουσάροι που δεν είχαν σκοτωθεί είχαν τραυματισθεί. Μεταξύ αυτών ήταν και ο γενναίος Ζαμπορόφσκι που πέθανε από τα τραύματά του τρεις ημέρες μετά τη μάχη. Ο Πολωνός βασιλιάς Ιωάννης Σομπιέσκι τίμησε ιδιαίτερα τους μετέχοντες στη μάχη, ζωντανούς και νεκρούς και ενίσχυσε τις οικογένειες των νεκρών. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μάχη τιμάται ιδιαίτερα ως σήμερα από τους Πολωνούς ενώ κατέχει τον τίτλο της μιας εκ των αρκετών «πολωνικών Θερμοπυλών».
ΠΗΓΗ
