ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ Σαν σήμερα

Η Γιορτή της μητέρας στην Αρχαία Ελλάδα.

Η πρωταρχική αναφορά για γιορτή της μητέρας και της μητρότητας έρχεται από την αρχαία Ελλάδα. Η μητέρα Γη (Γαία) σύζυγος του Ουρανού είναι η προσωποποίηση της φύσης που γεννά όλο τον κόσμο και λατρεύεται σαν η υπέρτατη θεότητα. Είναι η ιερή μήτρα των πάντων. Η σώτειρα, λυτήρια, αρχιγέννεθλος μητέρα των θεών και των θνητών ανθρώπων.
Η λατρεία περνά κατόπιν στην κόρη της Ρέα σύζυγο και αδερφή του Κρόνου. Η Ρέα λατρεύεται σαν η "Μητέρα των Θεών" και σαν η πρώτη μητέρα καθώς φαίνεται να είναι η πρώτη που γέννησε με τοκετό και ανάθρεψε τα παιδιά της με μητρικό γάλα. Είναι η πολυδύναμη βασίλισσα, η μέγιστη Θεά, η πολυώνυμη Κόρη, η ωφέλιμη, η πολυεύσπλαχνη και πολύσπορη. Η πανυπέρτατη αρχόντισσα του σύμπαντος κόσμου.
Επίσης ήταν γυναίκα και αδελφή του τιτάνα Κρόνου. Δίπλα στον Κρόνο καθόριζε τη ροή των πραγμάτων (Ρέα = αυτή που ρέει), καθόριζε μέσα στο βασίλειο του Κρόνου-Χρόνου την κίνηση και τη διαδοχή. Κατά μία άλλη εκδοχή το όνομά της προέρχεται από το έρα που σημαίνει γη.
Αργότερα, έγινε η θεά της γονιμότητας και από τα σπλάχνα της βγήκαν οι πρώτοι Ολύμπιοι θεοί, Εστία, Δήμητρα, Ήρα, Άδης, Ποσειδώνας, Δίας.
Οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν τιμές στη Ρέα κάθε άνοιξη καθώς ήταν και θεά της γης και της γονιμότητας. Για τους Ρωμαίους εκτός μητέρα του Δία υπήρξε και μητέρα του Ρωμύλου.

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΡΕΑΣ

«Πότνια Ρέα, θυγατέρα του πολύμορφου Πρωτογόνου, που τιταίνεις πάνω σε ταυροφόρον ιερότροχο άρμα, τυμπανόδουπε, φιλοιστρομανές, χαλκόκροτη κόρη, μητέρα του Ζηνός του Ολυμπίου άνακτα, εσύ που έχεις την αιγιήδα, πάντιμη, αγλαόμορφη, μακάρια σύλλεκτρε του Κρόνου, που χαίρεις στα όρη με τα φρικτούς ολολυγμούς των θνητών, παμβασίλεια Ρέα, πολεμόκλονε, ομβριμόθυμε, ψευδομένη, σώτειρα, λητήρια, αρχιγένελθε, μητέρα των θεων και των θνητών ανθρώπων. Από εσένα γεννήθηκε η γαία και ο ουρανός ο ευρύς ύπερθεν και ο πόντος και οι πνοές. Φιλόδορμε, αερόμορφε. Έλθε, μακάρια θεά, σωτήρια με εύφρωνα βουλή οδήγησε σε εμάς ειρήνη μαζί όλβια αποκτήματα, πέμποντας τα λήματα και τις κήρες στα τέρματα της γαίας.»


ΠΗΓΗ