Η κοινωνική αντίδραση σε Μάτι και Τέμπη: Μια συγκριτική αποτίμηση δύο εθνικών οδυρμών - Δύο τραγωδίες και μια σιωπή που επιστρέφει…

Η Ελλάδα έχει θρηνήσει πολλά. Έχει δει τραγωδίες, έχει κλάψει συλλογικά και έχει σηκωθεί με τα χέρια σταυρωμένα, όχι από προσευχή, αλλά από αδυναμία. Δύο από τις πιο σκληρές πληγές της πρόσφατης ιστορίας μας είναι το Μάτι το 2018 και τα Τέμπη το 2023. Δύο γεγονότα τόσο διαφορετικά και τόσο ίδια. Με ανθρώπινες ζωές χαμένες, με ένα κράτος απών και με μια κοινωνία που ακόμα ρωτάει: ποια ήταν η μεγαλύτερη τραγωδία;

Ποιος μετράει τον θάνατο;

Στο Μάτι, 104 άνθρωποι πέθαναν μέσα σε φλόγες, καπνούς και πανικό. Πολλοί απανθρακώθηκαν μέσα σε σπίτια, άλλοι στην αγκαλιά των αγαπημένων τους. Η φωτιά κατέβηκε από το Νταού Πεντέλης με τρομακτική ταχύτητα και μέσα σε λίγες ώρες, ένας ολόκληρος οικισμός είχε χαθεί. Καμία ειδοποίηση, καμία εκκένωση, καμία κρατική μέριμνα. Ούτε ένα SMS.

Στα Τέμπη, 57 νέοι άνθρωποι, κυρίως φοιτητές σκοτώθηκαν μέσα σε δύο τρένα που συγκρούστηκαν μετωπικά. Οι μαρτυρίες από το σημείο μιλούν για κραυγές, για φωτιά, για ασυλία στο λάθος. Ένα ολόκληρο σύστημα ασφαλείας δε λειτούργησε, ένα κράτος «γνώριζε» ότι οι βάρδιες δεν επαρκούσαν και οι υποδομές ήταν ελλιπείς, κι όμως, τίποτα δεν άλλαξε, ώσπου έγινε το μοιραίο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΕλλάδα | 06.06.2025 17:28 Δίκη για Μάτι: «Δεν καταζητούμαι, η διαδικασία φυλάκισής μου προχωράει» λέει ο Ιωάννης Φωστιέρης

Μάτι και Τέμπη: Δεν έχει μονάδα μέτρησης ο θρήνος

Ο κοινός παρονομαστής και στις δύο περιπτώσεις δεν ήταν απλώς η ανθρώπινη αμέλεια. Ήταν η χρόνια, συστηματική υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής. Στο Μάτι, το κράτος ήξερε για τις αυθαίρετες κατασκευές, για τα κλειστά περάσματα, για τις ανεξέλεγκτες δασικές περιοχές. Στα Τέμπη, οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει, εγγράφως και προφορικά, για τον κίνδυνο δυστυχήματος. Και στις δύο περιπτώσεις, η απάντηση ήταν η σιωπή. Ένας ολόκληρος μηχανισμός λειτουργούσε και φαίνεται να παραμένει έτσι, «στο περίπου», με τις ευθύνες να πηγαινοέρχονται σαν μπάλες σε κακόγουστο παιχνίδι.

Μπορείς να συγκρίνεις τον πόνο;

Όχι, κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει, να πει ποια μάνα έκλαψε περισσότερο ή ποια ψυχή πονούσε βαθύτερα. Όμως, μπορούμε και πρέπει να συγκρίνουμε τις συνθήκες, την αδιαφορία, την κρατική απουσία. Και εκεί, δυστυχώς, οι δύο τραγωδίες μοιάζουν τρομακτικά ίδιες. Γύρω μου ακούω ανθρώπους να μιλούν και να συγκρίνουν τις δύο τραγωδίες λες και έχουμε έναν αγώνα στο ποιος θα βγει νικητής στο τέλος. Μόνο ανθρώπινο δεν είναι αυτό, και κανείς δεν κατανοεί πως ο νικητής έχει ήδη χαθεί.

Η μεγαλύτερη τραγωδία είναι η επόμενη

Αν υπάρχει μία «νίκη» του θανάτου, είναι η λήθη. Αν δε μάθουμε από το Μάτι και από τα Τέμπη, τότε δεν έχουμε πενθήσει πραγματικά. Τότε είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε ξανά το ίδιο δράμα, με διαφορετικά ονόματα αλλά την ίδια κατάληξη, ένα κράτος που ζητά συγγνώμη όταν είναι πολύ αργά. Η μεγαλύτερη τραγωδία δεν είναι πίσω μας. Είναι μπροστά μας αν δεν αλλάξει ο τρόπος διαχείρισης των συστημάτων που οφείλει να προστατεύει τους πολίτες.

Οι συγγενείς των θυμάτων εκφράζουν την οργή τους για την ατιμωρησία και ζητούν απαντήσεις για τα «γιατί» που παραμένουν αναπάντητα.

Η δικαστική απόφαση του Εφετείου για την τραγωδία στο Μάτι και η επικείμενη δίκη για το δυστύχημα στα Τέμπη αποτελούν δύο σημαντικές στιγμές στην αναζήτηση δικαιοσύνης για τραγικά γεγονότα που συγκλόνισαν την Ελλάδα.

Η απόφαση του Εφετείου για το Μάτι

Η πυρκαγιά στο Μάτι το 2018 άφησε πίσω της δεκάδες νεκρούς και ανυπολόγιστες καταστροφές. Η απόφαση του Εφετείου, που εκδόθηκε πρόσφατα, επιβεβαίωσε τις ευθύνες συγκεκριμένων προσώπων και φορέων για την τραγωδία, αποδίδοντας ποινές σε όσους κρίθηκαν υπεύθυνοι για παραλείψεις και λάθη που συνέβαλαν στην έκταση της καταστροφής. Η απόφαση αυτή αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς την απονομή δικαιοσύνης και την αναγνώριση των λαθών που οδήγησαν στην τραγωδία.

Τι αναμένουμε από τη δίκη για τα Τέμπη

Η τραγωδία στα Τέμπη, με τη σύγκρουση των δύο τρένων, προκάλεσε βαθιά θλίψη και οργή στην ελληνική κοινωνία. Η επικείμενη δίκη αναμένεται να ρίξει φως στις αιτίες του δυστυχήματος και να αποδώσει ευθύνες σε όσους ενδεχομένως παραμέλησαν τα καθήκοντά τους. Η κοινωνία αναμένει με αγωνία την απονομή δικαιοσύνης και την ανάληψη ευθυνών από όλους τους εμπλεκόμενους.

Η δίκη αυτή δεν αφορά μόνο την απόδοση ευθυνών, αλλά και την ανάγκη για αλλαγές στο σύστημα, ώστε να αποτραπούν παρόμοιες τραγωδίες στο μέλλον. Η διαφάνεια, η λογοδοσία και η βελτίωση των υποδομών και των διαδικασιών είναι απαραίτητες για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών.
Οι δύο αυτές υποθέσεις αναδεικνύουν την ανάγκη για ένα κράτος που λειτουργεί με διαφάνεια, λογοδοσία και σεβασμό προς τους πολίτες του. Η απόδοση δικαιοσύνης δεν είναι μόνο θέμα τιμωρίας, αλλά και προϋπόθεση για την πρόληψη μελλοντικών τραγωδιών και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας που μαθαίνει από τα λάθη της.

Το τέλος μιας σχέσης: Πώς φτάσαμε στην τελική ρήξη Έλον Μασκ και Ντόναλντ Τραμπ

Τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην τελική ευθεία για την επιστροφή τους στην Ελλάδα; Ο νόμος που ίσως ανοίγει τον δρόμο

«Οι πόλεις μετατράπηκαν σε τουριστικά λούνα παρκ» - Σκούρα τα πράγματα για την Airbnb στην Ισπανία

March to Gaza: 160 Έλληνες θα πάνε στα σύνορα της Γάζας για να σπάσουν τον αποκλεισμό - Έκλεισαν οι συμμετοχές