Aνεξήγητες διώξεις κατά πεπειραμένων στελεχών της Προεδρίας της Δημοκρατίας, που υπηρετούσαν στο Μέγαρο της Ηρώδου Αττικού επί σειρά ετών και το έργο τους είχε αναγνωριστεί από τους Πρ. Παυλόπουλο και Καρ. Παπούλια, καθώς και από τον αείμνηστο Κ. Στεφανόπουλο, πραγματοποιεί τις τελευταίες ημέρες η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου.
Μέχρι στιγμής έχουν εκδιωχθεί, χωρίς καμία απολύτως δικαιολογία, χωρίς καν αφορμή και πρόσχημα, περίπου 15 στελέχη, ενώ έπεται και συνέχεια τις επόμενες ημέρες. Οι διώξεις δίνουν κάκιστο παράδειγμα διαίρεσης και διχασμού στις τρέχουσες κρίσιμες ώρες (εν μέσω κορονοϊού και εξωτερικών απειλών), αποτελώντας το δεύτερο «φάουλ» της κυρίας Σακελλαροπούλου μόλις στο πρώτο δεκαπενθήμερο της προεδρικής της θητείας.
Είχε προηγηθεί η επιλογή να μην αναφέρει ούτε μία φορά τον όρο «έθνος» στις δημόσιες τοποθετήσεις της για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου, καθώς και η περίεργη διγλωσσία στα δύο μηνύματά της προς τους απόδημους Ελληνες και τους γηγενείς κατοίκους της χώρας αντίστοιχα.
Οι επιλογές της νέας Προέδρου, η οποία θα έπρεπε να δίνει πρώτη το παράδειγμα της αξιοκρατίας, της χρηστής διοίκησης και των αντικειμενικών υπηρεσιακών κρίσεων (αφού προέρχεται κιόλας από μακρά θητεία στο Συμβούλιο της Επικρατείας), σπάει μια μακρά παράδοση στην Ηρώδου Αττικού. Κανένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είχε αποπέμψει -και μάλιστα με τέτοιον τρόπο- τα στελέχη που είχαν διοριστεί από τους προκατόχους του, ενώ οι ελάχιστες αλλαγές γίνονταν σταδιακά και με την -αυτονόητη- προηγούμενη αξιολόγηση των ικανοτήτων και της εμπειρίας κάθε υπαλλήλου.
Ενδείξεις
Σε αυτό το πλαίσιο, οι πρωτοφανείς αποπομπές δείχνουν είτε αλαζονεία της νέας ενοίκου της Ηρώδου Αττικού είτε ελλιπή και λανθασμένη ενημέρωσή της. Κανείς δεν θα ήθελε να ισχύει η πρώτη εκδοχή -της αλαζονείας-, γιατί τότε η κυρία Σακελλαροπούλου θα έδειχνε πως κρίνει εαυτήν σοφότερη από τους προκατόχους της.
Δεν είναι δυνατόν να μη θεωρεί ικανά (πριν τα γνωρίσει καν) τα πρόσωπα που είχαν αξιολογηθεί ως άξια από τρεις άλλους -πολύ απαιτητικούς- Προέδρους της Δημοκρατίας, με πείρα και προσφορά αναγνωρισμένη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Δύο, μάλιστα, εκ των 15 στελεχών είχαν εργαστεί επιτυχώς, την περίοδο 1990-95, και υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή!
Η δεύτερη εκδοχή -της ελλιπούς και λανθασμένης ενημέρωσης- επικεντρώνεται στις πράξεις και παραλείψεις της προϊσταμένης του Τμήματος Δημοσίων Σχέσεων της Προεδρίας, Λ. Μολυβιάτη. Η (άνευ αναγνωρισμένου πανεπιστημιακού τίτλου) κυρία Μολυβιάτη επισκεπτόταν την κυρία Σακελλαροπούλου, πριν από την ορκωμοσία της, στο Μέγαρο Σταθάτου, όπου είχε εγκατασταθεί προσωρινά, με σκοπό την ενημέρωση για την εθιμοτυπία των δημόσιων εμφανίσεων του εκάστοτε Προέδρου και διάφορα διαδικαστικά θέματα.
Οι προσπάθειες της κυρίας Μολυβιάτη αποδείχθηκαν ανεπαρκείς και το αποτέλεσμα -επιεικώς- κωμικοτραγικό ήδη από την ημέρα της ορκωμοσίας της κυρίας Σακελλαροπούλου. Γιατί συνέβη το πρωτοφανές, στην Ελλάδα και παγκοσμίως, οι υπασπιστές του Στρατού, του Ναυτικού και της Αεροπορίας να συνοδεύουν όχι μόνο τη νέα ανώτατη άρχοντα, αλλά και τον σύντροφό της Παύλο Κοτσώνη, σαν να πρόκειται για ιδιωτικό βοηθητικό προσωπικό και όχι για εκπροσώπους των Ενόπλων Δυνάμεων και φορείς της δόξας παλαιών ηρώων. Αντίθετα, αν η κυρία Μολυβιάτη είχε συμβουλεύσει ορθώς και συνέβησαν αυτά, τότε ίσως η ίδια η κυρία Σακελλαροπούλου και ο κ. Κοτσώνης πρέπει να απαίτησαν να συνοδεύονται, ως ζεύγος, από τους τρεις υπασπιστές - και επιστρέφουμε στην προαναφερθείσα εκδοχή της αλαζονείας.
Συνέχεια...
Πολλοί διπλωμάτες, στρατιωτικοί και άλλα στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης, που υπηρέτησαν στην Προεδρία της Δημοκρατίας επί μακρόν ή γνωρίζουν από άλλες θέσεις τον ρυθμιστικό (και ίσως αθέατο στην κοινή γνώμη) ρόλο της, προδικάζουν συνέχιση των ίδιων λαθών.
Εντός της Προεδρίας, με ανούσιες μάχες ψευδοεπιρροής και «καπελώματα» αξιωματούχων, όπως ο γενικός γραμματέας της Προεδρίας, πρέσβης Βασ. Παπαδόπουλος, και οι διευθυντές του Νομικού, Διπλωματικού και Στρατιωτικού Γραφείου.
Και εκτός Προεδρίας με νέα διχαστικά «φάουλ» και με αδυναμία υποστήριξης από την κυρία Σακελλαροπούλου του έργου της κυβέρνησης τους επόμενους μήνες, όταν θα κορυφωθούν η οικονομική κρίση (όπως το 2010 και το 2015) και οι προκλήσεις της Τουρκίας.
ΠΗΓΗ
