Δύο παρατηρήσεις αρχικά σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στις ΗΠΑ: 1) Αν θέλουμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει εκεί, δεν θα πρέπει να σκεφτόμαστε με ελληνικά κριτήρια αλλά με τον τρόπο που σκέφτεται ο μέσος Αμερικανός, πράγμα όχι και τόσο εύκολο για εμάς που ζούμε σε ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον. 2) Για το αν θα πρέπει κανείς να ταχθεί υπέρ του Τραμπ ή υπέρ των εχθρών του, το αποκλειστικό κριτήριο κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να είναι το τι εκπροσωπεί η κάθε πλευρά, και όχι αν κάποιος είναι όμορφος ή άσχημος, αν έχει παράξενο μαλλί, αν λέει κρύα ανέκδοτα ή αν παίζει καλό γκολφ. Και έχω την εντύπωση ότι αυτά που διακυβεύονται στις ΗΠΑ είναι τρομερά μεγάλης σπουδαιότητας για να μας αφήνουν αδιάφορους ή ακόμη και ουδέτερους. Υπάρχουν ιστορικές στιγμές που επιβάλλεται να μην παραμένει κανείς ουδέτερος...
Στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016 ο Τραμπ συγκέντρωσε 65 εκατομμύρια ψήφους ενώ η Χίλαρι Κλίντον 68 εκατομμύρια, αλλά το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα έδωσε τη νίκη στους Ρεπουμπλικάνους. Το σύστημα που βρίσκεται απέναντι στον Τραμπ (και δεν εννοώ μόνο τους Δημοκρατικούς) απλώς πιάστηκε στον ύπνο τότε. Δεν περίμενε ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, ήταν σίγουρο πως είχε τη λαϊκή πλειοψηφία και την πάτησε. Το πάθημα του 2016 όμως του έγινε μάθημα, και στις εκλογές του 2020 είχε πλέον λάβει τα μέτρα του. Οι εχθροί του Τραμπ (και αυτών που εκπροσωπεί ο Τραμπ) ήταν έτοιμοι να τον εκπαραθυρώσουν από τον Λευκό Οίκο όσες ψήφους κι αν αυτός έπαιρνε. Στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του Τραμπ γινόταν κοσμοσυρροή, ενώ σε εκείνες που έκανε ο Μπάιντεν (όταν πήγαινε, διότι τις περισσότερες φορές τις ακύρωνε και κρυβόταν επειδή τάχα φοβόταν τον κορωνοϊό) ήταν κυριολεκτικά τρεις κι ο κούκος και οι κάμερες απέφευγαν να δείξουν πλάνα από το (ανύπαρκτο) ακροατήριο. Και πράγματι ο Τραμπ, αντί να υποστεί τη φυσιολογική φθορά που φέρνει η άσκηση της εξουσίας, πήρε αυτή τη φορά 75 εκατομμύρια ψήφους, πράγμα που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στα αμερικανικά χρονικά για εν ενεργεία πρόεδρο - και αυτό σίγουρα κάτι λέει για το αν υπήρξε καλός πρόεδρος στην τετραετή θητεία του ή αποτυχημένος! Οι αντίπαλοί του όμως ήταν αυτή τη φορά έτοιμοι και δεν αιφνιδιάστηκαν. Έστησαν αριστοτεχνικά τη νοθεία εκεί που έπρεπε και όπως έπρεπε, ώστε να παρουσιάσουν τον ανύπαρκτο Μπάιντεν νικητή.
Το λάθος του Τραμπ ήταν ότι προσπάθησε να πολεμήσει τους πολιτικούς αντιπάλους του φανερά και τίμια. Δεν υπολόγισε ότι αυτοί που τον αντιμάχονται έχουν τεράστια πείρα 200 χρόνων στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης και στο στήσιμο εκλογικών νοθειών. Δεν θέλησε να καταλάβει πως δεν μπορείς να πολεμήσεις με τις κλασικές μεθόδους έναν αντίπαλο ο οποίος διαρκώς κρύβεται και ενεργεί παρασκηνιακά, ύπουλα και χωρίς ποτέ να δείχνει το πραγματικό πρόσωπό του. Ενώ έβλεπε ο Τραμπ πως τα αμερικανικά ΜΜΕ ελέγχονταν πλήρως από τους αντιπάλους του και είχαν αρχίσει να τον μάχονται λυσσαλέα προτού ακόμη μπει στον Λευκό Οίκο, δεν λογάριασε σωστά τη δύναμη που έχει η επικοινωνία στον σύγχρονο κόσμο. Δεν υπολόγισε πως ακόμη κι αν έχεις χίλια δίκια, θα σε φάει λάχανο εκείνος που έχει τις κάμερες και τα μικρόφωνα στα χέρια του και μπορεί να σε κατασυκοφαντήσει και να σε φιμώσει όποτε το θελήσει. Δεν εκτίμησε πως δεν αρκεί να έχεις δίκιο αλλά πρέπει και να μπορείς να το αποδείξεις. Έτσι όταν ήρθε η ώρα να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία της εκλογικής νοθείας, ξαφνικά οι καταγγέλλοντες άρχισαν να αναιρούν τις καταθέσεις τους και φυσικά τα αμερικανικά δικαστήρια απέρριπταν τις προσφυγές τη μία μετά την άλλη. Το τι εκβιασμοί, απειλές και δωροδοκίες μπορεί να έγιναν παρασκηνιακά για να αλλάξουν άρδην στάση οι μάρτυρες φυσικά δεν θα το μάθουμε ποτέ, διότι απλούστατα δεν θα το αποκαλύψει κανένα κανάλι αφού είναι όλα στρατευμένα.
Ο Τραμπ δεν υπολόγισε επίσης πως ένα μεγάλο μέρος του αμερικανικού πολιτικού συστήματος θα τρόμαζε μπροστά στο μέγεθος της ρήξης που θα προϋπέθετε μία σθεναρή αντίσταση στη νοθεία και στην απάτη. Ήταν φυσικό και αναμενόμενο πολλοί Ρεπουμπλικάνοι να προτιμήσουν τελικά να αποδεχτούν μία κάλπικη νίκη των Δημοκρατικών, παρά να διακινδυνεύσουν να σύρουν τη χώρα σε εμφύλιο πόλεμο. Ήταν επίσης αναμενόμενο πως οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν θα εμπλέκονταν με το μέρος του ενός ή του άλλου πολιτικού σε μία εσωτερική αντιπαράθεση, αλλά θα ενεργούσαν ως παράγοντας σταθερότητας ώστε να αποφευχθεί η αιματοχυσία σε μία χώρα όπου οι πολίτες της κατέχουν 393 εκατομμύρια πυροβόλα όπλα. Το τι ακριβώς ήθελε να πετύχει ο Τραμπ καλώντας τους οπαδούς του στη μεγάλη διαδήλωση της 6ης Ιανουαρίου όταν ήταν ολοφάνερο πλέον πως είχε χάσει το παιγνίδι, δεν είναι ξεκάθαρο. Το σίγουρο είναι πως οι ΗΠΑ έχουν μπει σε τροχιά εσωστρέφειας και πιθανώς παρακμής, τη στιγμή που οι παγκόσμιοι ανταγωνιστές τους γιγαντώνονται και οι γεωπολιτικές προκλήσεις σε όλο τον πλανήτη αυξάνονται.
Αν θα μπορούσε να βγει κάτι θετικό από τα όσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ, θα ήταν να απαλλαγεί το ελληνικό πολιτικό προσωπικό από την ψευδαίσθηση ότι οι Αμερικανοί θα επέμβουν για να μας σώσουν από τους Τούρκους και να κρατήσουν τις ισορροπίες στην περιοχή μας. Αυτός που θέλει να έχει τη βοήθεια των Αμερικανών δεν τους εκλιπαρεί, αλλά τους χειραγωγεί - πράγμα που σημαίνει πως αυτός που θέλει να έχει την Αμερική δίπλα του δεν την παρακολουθεί αμέτοχος από μακριά αλλά φροντίζει να κινεί τα νήματα ΜΕΣΑ σ' αυτή. Μόνο μία χώρα παγκοσμίως έχει κατορθώσει μέχρι τώρα να το πετύχει αυτό - το γειτονικό μας Ισραήλ, το οποίο είναι αξιέπαινο για αυτό το κατόρθωμά του ασχέτως με το αν τα εθνικά συμφέροντά του συμβαδίζουν με τα δικά μας ή όχι.
[iEpikaira: Το αν όντως έγινε νοθεία και σε τι έκταση, δεν θα το μάθουμε ποτέ, αν και υπάρχουν υπόνοιες. Η αλήθεια είναι ότι ο κάθε Τραμπ σαν αληθινός καουμπόι δεν θα παρατούσε τα όπλα αμαχητί, εξ ου και το κύκνειο κάλεσμα για την διαδήλωση της 6ης Ιανουαρίου κατά την οποία όμως απ' ότι φαίνεται παρείσφρησαν οι γνωστοί μπαχαλάκηδες ΕΔΩ -οι οποίοι στήθηκαν προκλητικά και για αναμνηστικές φωτογραφίες (!) μεστές μηνυμάτων- με αποτέλεσμα τα γνωστά έκτροπα. Έκτροπα που όμως δεν δικαιολογούν την κρατική ολιγωρία για να αποτραπούν. Πολλά τα ερωτηματικά και το μεγαλύτερο βέβαια είναι γιατί οι στρατηγοί δεν έδωσαν εντολή να επέμβει η Εθνοφρουρά πριν να είναι πολύ αργά. Γιατί μην μας πείτε ότι δεν είχαν πληροφορίες για το τι επρόκειτο να συμβεί ΕΔΩ... Όπως και να 'χει, είτε τα γεγονότα στήθηκαν ως προβοκάτσια για να αποτελειώσουν κάθε πιθανότητα επανεκλογής Τραμπ είτε όχι, το αποτέλεσμα είναι ότι αποδείχθηκε με τον πλέον περίτρανο τρόπο ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός και ξυπόλητος. Η δημοκρατία φαίνεται για άλλη μια φορά να πάσχει, η ελευθερία λόγου να είναι ανύπαρκτη και το σύστημα είναι τόσο ισχυρό που δεν επιτρέπει οποιονδήποτε να παρεκκλίνει από τα στεγανά του. Έχουμε συνειδητοποιήσει σε τί κόσμο ζούμε άραγε;]
Stirlitz
Στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016 ο Τραμπ συγκέντρωσε 65 εκατομμύρια ψήφους ενώ η Χίλαρι Κλίντον 68 εκατομμύρια, αλλά το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα έδωσε τη νίκη στους Ρεπουμπλικάνους. Το σύστημα που βρίσκεται απέναντι στον Τραμπ (και δεν εννοώ μόνο τους Δημοκρατικούς) απλώς πιάστηκε στον ύπνο τότε. Δεν περίμενε ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, ήταν σίγουρο πως είχε τη λαϊκή πλειοψηφία και την πάτησε. Το πάθημα του 2016 όμως του έγινε μάθημα, και στις εκλογές του 2020 είχε πλέον λάβει τα μέτρα του. Οι εχθροί του Τραμπ (και αυτών που εκπροσωπεί ο Τραμπ) ήταν έτοιμοι να τον εκπαραθυρώσουν από τον Λευκό Οίκο όσες ψήφους κι αν αυτός έπαιρνε. Στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του Τραμπ γινόταν κοσμοσυρροή, ενώ σε εκείνες που έκανε ο Μπάιντεν (όταν πήγαινε, διότι τις περισσότερες φορές τις ακύρωνε και κρυβόταν επειδή τάχα φοβόταν τον κορωνοϊό) ήταν κυριολεκτικά τρεις κι ο κούκος και οι κάμερες απέφευγαν να δείξουν πλάνα από το (ανύπαρκτο) ακροατήριο. Και πράγματι ο Τραμπ, αντί να υποστεί τη φυσιολογική φθορά που φέρνει η άσκηση της εξουσίας, πήρε αυτή τη φορά 75 εκατομμύρια ψήφους, πράγμα που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στα αμερικανικά χρονικά για εν ενεργεία πρόεδρο - και αυτό σίγουρα κάτι λέει για το αν υπήρξε καλός πρόεδρος στην τετραετή θητεία του ή αποτυχημένος! Οι αντίπαλοί του όμως ήταν αυτή τη φορά έτοιμοι και δεν αιφνιδιάστηκαν. Έστησαν αριστοτεχνικά τη νοθεία εκεί που έπρεπε και όπως έπρεπε, ώστε να παρουσιάσουν τον ανύπαρκτο Μπάιντεν νικητή.
Το λάθος του Τραμπ ήταν ότι προσπάθησε να πολεμήσει τους πολιτικούς αντιπάλους του φανερά και τίμια. Δεν υπολόγισε ότι αυτοί που τον αντιμάχονται έχουν τεράστια πείρα 200 χρόνων στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης και στο στήσιμο εκλογικών νοθειών. Δεν θέλησε να καταλάβει πως δεν μπορείς να πολεμήσεις με τις κλασικές μεθόδους έναν αντίπαλο ο οποίος διαρκώς κρύβεται και ενεργεί παρασκηνιακά, ύπουλα και χωρίς ποτέ να δείχνει το πραγματικό πρόσωπό του. Ενώ έβλεπε ο Τραμπ πως τα αμερικανικά ΜΜΕ ελέγχονταν πλήρως από τους αντιπάλους του και είχαν αρχίσει να τον μάχονται λυσσαλέα προτού ακόμη μπει στον Λευκό Οίκο, δεν λογάριασε σωστά τη δύναμη που έχει η επικοινωνία στον σύγχρονο κόσμο. Δεν υπολόγισε πως ακόμη κι αν έχεις χίλια δίκια, θα σε φάει λάχανο εκείνος που έχει τις κάμερες και τα μικρόφωνα στα χέρια του και μπορεί να σε κατασυκοφαντήσει και να σε φιμώσει όποτε το θελήσει. Δεν εκτίμησε πως δεν αρκεί να έχεις δίκιο αλλά πρέπει και να μπορείς να το αποδείξεις. Έτσι όταν ήρθε η ώρα να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία της εκλογικής νοθείας, ξαφνικά οι καταγγέλλοντες άρχισαν να αναιρούν τις καταθέσεις τους και φυσικά τα αμερικανικά δικαστήρια απέρριπταν τις προσφυγές τη μία μετά την άλλη. Το τι εκβιασμοί, απειλές και δωροδοκίες μπορεί να έγιναν παρασκηνιακά για να αλλάξουν άρδην στάση οι μάρτυρες φυσικά δεν θα το μάθουμε ποτέ, διότι απλούστατα δεν θα το αποκαλύψει κανένα κανάλι αφού είναι όλα στρατευμένα.
Ο Τραμπ δεν υπολόγισε επίσης πως ένα μεγάλο μέρος του αμερικανικού πολιτικού συστήματος θα τρόμαζε μπροστά στο μέγεθος της ρήξης που θα προϋπέθετε μία σθεναρή αντίσταση στη νοθεία και στην απάτη. Ήταν φυσικό και αναμενόμενο πολλοί Ρεπουμπλικάνοι να προτιμήσουν τελικά να αποδεχτούν μία κάλπικη νίκη των Δημοκρατικών, παρά να διακινδυνεύσουν να σύρουν τη χώρα σε εμφύλιο πόλεμο. Ήταν επίσης αναμενόμενο πως οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν θα εμπλέκονταν με το μέρος του ενός ή του άλλου πολιτικού σε μία εσωτερική αντιπαράθεση, αλλά θα ενεργούσαν ως παράγοντας σταθερότητας ώστε να αποφευχθεί η αιματοχυσία σε μία χώρα όπου οι πολίτες της κατέχουν 393 εκατομμύρια πυροβόλα όπλα. Το τι ακριβώς ήθελε να πετύχει ο Τραμπ καλώντας τους οπαδούς του στη μεγάλη διαδήλωση της 6ης Ιανουαρίου όταν ήταν ολοφάνερο πλέον πως είχε χάσει το παιγνίδι, δεν είναι ξεκάθαρο. Το σίγουρο είναι πως οι ΗΠΑ έχουν μπει σε τροχιά εσωστρέφειας και πιθανώς παρακμής, τη στιγμή που οι παγκόσμιοι ανταγωνιστές τους γιγαντώνονται και οι γεωπολιτικές προκλήσεις σε όλο τον πλανήτη αυξάνονται.
Αν θα μπορούσε να βγει κάτι θετικό από τα όσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ, θα ήταν να απαλλαγεί το ελληνικό πολιτικό προσωπικό από την ψευδαίσθηση ότι οι Αμερικανοί θα επέμβουν για να μας σώσουν από τους Τούρκους και να κρατήσουν τις ισορροπίες στην περιοχή μας. Αυτός που θέλει να έχει τη βοήθεια των Αμερικανών δεν τους εκλιπαρεί, αλλά τους χειραγωγεί - πράγμα που σημαίνει πως αυτός που θέλει να έχει την Αμερική δίπλα του δεν την παρακολουθεί αμέτοχος από μακριά αλλά φροντίζει να κινεί τα νήματα ΜΕΣΑ σ' αυτή. Μόνο μία χώρα παγκοσμίως έχει κατορθώσει μέχρι τώρα να το πετύχει αυτό - το γειτονικό μας Ισραήλ, το οποίο είναι αξιέπαινο για αυτό το κατόρθωμά του ασχέτως με το αν τα εθνικά συμφέροντά του συμβαδίζουν με τα δικά μας ή όχι.
[iEpikaira: Το αν όντως έγινε νοθεία και σε τι έκταση, δεν θα το μάθουμε ποτέ, αν και υπάρχουν υπόνοιες. Η αλήθεια είναι ότι ο κάθε Τραμπ σαν αληθινός καουμπόι δεν θα παρατούσε τα όπλα αμαχητί, εξ ου και το κύκνειο κάλεσμα για την διαδήλωση της 6ης Ιανουαρίου κατά την οποία όμως απ' ότι φαίνεται παρείσφρησαν οι γνωστοί μπαχαλάκηδες ΕΔΩ -οι οποίοι στήθηκαν προκλητικά και για αναμνηστικές φωτογραφίες (!) μεστές μηνυμάτων- με αποτέλεσμα τα γνωστά έκτροπα. Έκτροπα που όμως δεν δικαιολογούν την κρατική ολιγωρία για να αποτραπούν. Πολλά τα ερωτηματικά και το μεγαλύτερο βέβαια είναι γιατί οι στρατηγοί δεν έδωσαν εντολή να επέμβει η Εθνοφρουρά πριν να είναι πολύ αργά. Γιατί μην μας πείτε ότι δεν είχαν πληροφορίες για το τι επρόκειτο να συμβεί ΕΔΩ... Όπως και να 'χει, είτε τα γεγονότα στήθηκαν ως προβοκάτσια για να αποτελειώσουν κάθε πιθανότητα επανεκλογής Τραμπ είτε όχι, το αποτέλεσμα είναι ότι αποδείχθηκε με τον πλέον περίτρανο τρόπο ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός και ξυπόλητος. Η δημοκρατία φαίνεται για άλλη μια φορά να πάσχει, η ελευθερία λόγου να είναι ανύπαρκτη και το σύστημα είναι τόσο ισχυρό που δεν επιτρέπει οποιονδήποτε να παρεκκλίνει από τα στεγανά του. Έχουμε συνειδητοποιήσει σε τί κόσμο ζούμε άραγε;]
Stirlitz
Πηγή: i-epikaira
