Οι πρωθυπουργικές σοκολάτες
Για πολλά χρόνια η Σουηδία φιγουράρει μεταξύ των πρώτων πέντε χωρών με τους πιο ευτυχισμένους πολίτες. Σ’ αυτή τη χώρα, πολιτικοί όπως τους δικούς μας θα ήσαν από άνεργοι μέχρι και ανύπαρκτοι και, σίγουρα θα προτιμούσαν να μην είχαν ποτέ εκλεγεί π.χ. βουλευτές.
Στη Σουηδία η διαφάνεια δεν είναι παιχνίδι στα χέρια των πολιτικών και ούτε καραμέλα που της δίνουν όποια γεύση τους αρέσει κάθε φορά, όπως πολλές άλλες έννοιες, π.χ. δημόσιο συμφέρον, προστασία καταναλωτή ή ακόμα κ’ η δημοκρατία. Από πάνω από 200 χρόνια η διαφάνεια επιβάλλεται από το ίδιο Σύνταγμα και είναι πάνω και μπροστά απ’ όλα και και κυρίως στην πολιτική ζωή.
Ακόμα και στους απλούς πολίτες δίνεται το δικαίωμα να ελέγχουν, όχι μόνο τα έξοδα των πολιτικών, αλλά και τα «πόθεν έσχες» τους και τις φορολογικές τους δηλώσεις και τα εισοδήματα τους. Έχουν ακόμα το δικαίωμα να ελέγχουν την καθημερινή δημόσια αλληλογραφία, (και την ηλεκτρονική) ακόμα και ίδιου του πρωθυπουργού. Σε μας δοκίμασε να στείλεις ένα email σ’ ένα βουλευτή, ούτε καν θα το παραλάβει. Το λέω γιατί το δοκίμασα. Από τους 56 το παρέλαβαν μόνο 5-6. Από απάντηση, τι’ ν αυτό;
Οι πολιτικοί δεν έχουν προνόμια απέναντι στους κοινούς πολίτες. Κανένας βαθμός πολιτικού δεν έχει το προνόμιο της αμνηστίας. Οι βουλευτές δεν έχουν δικαίωμα σε γραμματέα ή σύμβουλο. Δεν έχουν δικαίωμα σε αυτοκίνητο ή οδηγό ούτε σε παρεμφερή επιδόματα. Μερικοί μάλιστα πάνε στη Βουλή με το ποδήλατο. Υπήρξε και Πρωθυπουργός που πήγαινε στο γραφείο του με το ποδήλατο. Τα γραφεία των βουλευτών έχουν μέγιστο εμβαδό 18τμ.
Μέχρι το 1990 για όσους βουλευτές ήσαν εκτός Στοκχόλμης, δεν εξασφαλιζόταν κατοικία και όταν διανυκτέρευαν, κοιμόντουσαν στους καναπέδες των μικρών γραφείων τους. Τώρα έχουν δικαίωμα σε ένα διαμέρισμα του κράτους τύπου μονοδωμάτιας γκαρσονιέρας εμβαδού 40τμ. Δεν έχουν υπηρεσία και ούτε δικαίωμα σε κανένα σχετικό επίδομα. Πλένουν οι ίδιοι τα ρούχα τους σε κοινά πλυντήρια στα οποία πρέπει να κρατούν σειρά. Όλα τα υπηρεσιακά ταξίδια των βουλευτών πρέπει να έχουν έγκριση και τα εισιτήρια τους δίνονται από ταξιδιωτικό γραφείο της βουλής και για τα ταξίδια δεν παίρνουν αποζημίωση για έξοδα. Ούτε ο πρωθυπουργός έχει υπηρεσία από το κράτος και ούτε επιδόματα. Έχει μόνο μισθό, το δε σπίτι του είναι μόλις 300τμ. Σ΄ εμάς ακόμα κ’ οι δήμαρχοι έχουν παλάτια,,,
Το 1990 η Mona Sahlin, αναπληρώτρια πρωθυπουργός, αγόρασε σοκολάτες για προσωπική χρήση χρεώνοντας την κάρτα που της προσφερόταν από το κράτος και τις βγήκαν πολύ ακριβές, αφού έχασε τη θέση της. Το θέμα έμεινε γνωστό ως «Σκάνδαλο Toblerone”. Στη συνέχεια δε, η ίδια υποχρεώθηκε να παραιτηθεί και από την ηγεσία του κόμματος της.
Όλα αυτά βέβαια στη Σουηδία, όχι στην Μπανανία…
Πηγή : Φιλελεύθερος 09 Νοεμβρίου 2018, 9:27 πμ
