«Μόνος Όμηρος της των ανθρώπων αψικορίας περιγέγονεν αεί καινός και προς χάριν ακμάζων», λέει ο Πλούταρχος στα Ηθικά του...
Ο Όμηρος, δηλαδή, είναι ο μόνος που οι άνθρωποι δεν κατάφεραν ποτέ να τον χορτάσουν , μένοντας πάντα καινούργιος και με τη χάρη και την ομορφιά του πάντα στην ακμή της.
«Αεί καινός» γιατί όλα όσα με ευλάβεια, επικαλούμενος τη Μούσα με την τρυφερή προστακτική «άειδε» κατέθεσε στους στίχους του πριν 3000 χρόνια ,εξηγούν ακόμη τον Άνθρωπο και τα Ανθρώπινα.
Για όλα μίλησε ο Ποιητής των Ποιητών. Κι όλα τα είπε πρώτος.
Μια λέξη έχει τις τελευταίες μέρες την τιμητική της, η λέξη διαφθορά, με την έννοια της "κατάχρησης ανατεθειμένης εξουσίας με σκοπό το προσωπικό όφελος" .
Η πρώτη πράξη διαφθοράς στα ομηρικά έπη εντοπίζεται στην πρώτη ραψωδία της Ιλιάδας .
Ο Αγαμέμνονας, ο "άναξ ανδρών", και αρχηγός της Τρωϊκής Εκστρατείας αρπάζει από τον σύμμαχό του ημίθεο Αχιλλέα, τη Βρησιήδα, μια γυναίκα λάφυρο πολέμου που όπως θα ομολογήσει στην ραψωδία Ι "ὡς καὶ ἐγὼ τὴν ἐκ θυμοῦ φίλεον δουρικτητήν περ ἐοῦσαν", δηλαδή την αγαπούσε με όλη την καρδιά του παρά το γεγονός ότι την είχε αποκτήσει με το δόρυ.
Αυτή η αρπαγή είναι πράξη διαφθοράς. Ο Αγαμέμνονας χρησιμοποιεί τη θέση εξουσίας που κατέχει για προσωπικό του όφελος. Γίνεται αλαζονικός προς τον Αχιλλέα του μιλά απαξιωτικά ενώπιον όλου του στρατεύματος κάτι που προκαλεί τη "μήνιν" του, τον θυμό του.
Δεν μένει απαθής ο Αχιλλέας μπροστά στην προσβολή του Ατρείδη. «Διάνδιχα μερμήριξεν» , βρέθηκε δηλαδή σε δίλημμα αν θα σκοτώσει ή όχι τον Αγαμέμνονα με το «φάσγανον», το σπαθί του. Έπειτα από παρέμβαση της θεάς Αθηνάς η οποία έρχεται «ουρανόθεν» ο Αχιλλέας πείθεται να αποφύγει τον φόνο και αρκείται στο να εκστομίζει προσβολές και υβρισίες εναντίον ΟΧΙ ΜΟΝΟ του Αγαμέμνονα αλλά και ΟΛΩΝ των βασιλιάδων οι οποίοι παρακολουθούσαν βουβοί την ατίμωσή του.
«Δημοβόρος βασιλεύς , επί ουτιδανοίσιν ανάσσεις,» λέει οργισμένος ο Αχιλλέας.
Ο δημοβόρος, (από το δήμος και το βιβρώσκω=τρώω) «είναι ὁ κατατρώγων τὸν λαόν, τὰ δημόσια.»
Οι ουτιδανοί είναι οι τιποτένιοι και αποκαλεί έτσι τους υπόλοιπους αρχηγούς επειδή ΣΙΩΠΟΥΝ μπροστά σε αυτή την πράξη διαφθοράς και αδικίας που συντελείται μπροστά τους.
Στα μάτια του Αχιλλέα , διεφθαρμένος κι άδικος δεν είναι μόνο ο Αγαμέμνονας αλλά και όσοι ανέχονται τη συμπεριφορά του.
Αυτός ο θυμός, η μήνις, του Αχιλλέα που θα ακολουθήσει είναι και το θέμα της Ιλιάδας.
Μια μήνις που θα στείλει «πολλὰς δ᾽ ἰφθίμους ψυχὰς», Αχαιών στον Άδη» φέρνοντας ανείπωτο πόνο και καταστροφή.
Στις μέρες μας το σιωπηλό επώνυμο κι ανώνυμο πλήθος που παράγει τους δημοβόρους και ΟΥΤΙΔΑΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ είναι πληγή για τη δημοκρατία.
Η κάλπη δίνει επανηλειμμένα ευκαιρίες για την απο- ΟΥΤΙΔΑΝΟΠΟΙΗΣΗ.
Ευκαιρίες που από ότι φαίνεται δυστυχώς δεν αξιοποιούνται.
Πληθαίνουν οι Αγαμέμνονες...μα άφαντα τα φάσγανα της σιωπής...
Ελένη Σιούφτα
