Πως να κρυφτείς απ’ τα παιδιά; Δύο Χανιωτοπούλες αρθρογραφούν για τα Τέμπη στο “Βήμα”
Η γνωστή λαϊκή ρήση “από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια” επαληθεύεται ως προς το πρώτο μισό της από πέντε μαθήτριες που επελέγησαν από ολόκληρη την Ελλάδα και αρθρογράφησαν στην ιστορική εφημερίδα “Το Βήμα”, καταθέτοντας τις σκέψεις τους και τις αγωνίες τους για τα δύο χρόνια από την τραγωδία των Τεμπών.
“Διαδήλωσα και θα συνεχίσω να διαδηλώνω γιατί απαιτείται κινητοποίηση και συμμετοχή για να έχει αντίκτυπο αυτος ο αγώνας. Το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να διαδηλώνω. Νιώθω την ανάγκη να συμμετέχω σε αυτές τις συγκεντρώσεις γιατί όταν τέτοια σημαντικά ζητήματα που αφορούν όλους μας ως κοινωνία προκύπτουν, το θεωρώ καθήκον μου να διαμαρτυρηθώ, να απαιτήσω αλλαγή και σε αυτή τη περίπτωση δικαιοσύνη για όλα αυτά τα θύματα”, αναφέρει στο ΒΗΜΑ η 14χρονη Έλλη Βακάλη, μαθήτρια της Γ’ Γυμνασίου στο 1ο Γυμνάσιο Χανίων.
“Μέχρι οι ευθύνες να αποδοθούν, εμείς θα συνεχίσουμε να δίνουμε αγώνα. Είναι χρέος μας ως γενιά να είμαστε συνειδητοποιημένοι και σε απόλυτη επαγρύπνηση, εφόσον ζούμε ως πολίτες του ελληνικού κράτους. Είναι τρομακτικό να ξέρεις πως θα ζεις σε ένα κράτος που ‘’υπογράφει’’ ψεύτικους ισχυρισμούς. Ως μελλοντική ηγετική γενιά, πρέπει να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον και για εμάς αλλά και για τους διαδόχους μας. Ένα μέλλον που δεν θα φοβόμαστε να μπούμε σε τρένο, μην τυχόν και δεν βγούμε τελικά από αυτό”, επισημαίνει στο ΒΗΜΑ η 14χρονη Σοφηλία Γιαΐτση, μαθήτρια στο 1ο Πειραματικό Γυμνάσιο Χανίων.
«Η γενιά μου έχει πολλά να χάσει αν τα πράγματα δεν αλλάξουν ριζικά στην Ελλάδα»
Η Έλλη συμπληρώνει: «Είμαι πολύ θυμωμένη. Πέθαναν 57 άνθρωποι επειδή έτυχε και βρίσκονταν στο λάθος τρένο, στο λάθος βαγόνι, στη λάθος χώρα.
Εν έτει 2023 και υπήρχε σαν πιθανότητα δύο τρένα ξαφνικά να συγκρουστούν. Μου φαίνεται αδιανόητο. Αδιανόητο ότι έχουν περάσει δύο χρόνια και ακόμα δεν έχει καθοριστεί καν ημερομηνία για τη δίκη. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς νιώθουν οι οικογένειες των θυμάτων ενώ παρακολουθούν τη συγκάλυψη των θανάτων των αγαπημένων τους.
Κανένας σεβασμός προς αυτά τα θύματα που ήθελαν μονάχα να γυρίσουν σπίτι τους. Εντέλει αυτή είναι η χώρα στην οποία θα έπρεπε να νιώθω ασφαλής.
«Κάθε φορά που ακούω τη λέξη Τέμπη μουδιάζω και νιώθω κάτι να με παγώνει»
«Ένα παιδί που ακούει φράσεις όπως »μας στερείτε το οξυγόνο», ουσιαστικά πρέπει να κάνει μία δικιά του έρευνα για να σχηματίσει άποψη για το θέμα. Προφανώς, ως παιδιά συμπονούμε και εξοργιζόμαστε.
Ταυτόχρονα, φοβόμαστε γιατί ξέρουμε πως θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε κι εμείς σε αυτό το τρένο. Ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να έχει επιβιβαστεί σε αυτό το τρένο.
Η σύγκρουση στα Τέμπη δεν ήταν δυστύχημα, όπως πολλοί θέλουν να το αποκαλούν. Ήταν ένα κρατικό έγκλημα που συγκαλύπτεται ενεργά απο τους εξουσιαστές μέχρι και σήμερα. Όλοι γνωρίζουμε για το τι είναι κάποιοι ικανοί να κάνουν για να μην αποκαλυφθούν πληροφορίες που μπορούν να βλάψουν την εξουσιαστική τους θέση.
Βέβαια, αυτό μου γεννάει δυσφορία και φόβο, διότι ξέρω πως θα μεγαλώσω μέσα σε μια χώρα όπου το μέλλον μου, η ασφάλειά μου και το βασικότερο, η ζωή μου, θα είναι στα χέρια των θυτών αυτού του εγκλήματος.
Και δυστυχώς, γνωρίζω πως δεν θα αλλάξει κάτι περί κυβερνητικής όψης, εφόσον υπάρχει κερδοφορία από όλη αυτή την ιστορία και τους συμφέρει η κατάσταση του παρόντος πολιτικού συστήματος»», σημειώνει η Σοφηλία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΤΟ ΒΗΜΑ”… ΕΔΩ
