ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΠΥΚΩΝΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ (ΜΕΡΟΣ 1ο)
Ηταν 24 Νοεμβρίου 2015, όταν οι Τούρκοι κατέρριψαν ένα ρωσικό Su-24M. Ο Ερντογάν προσπάθησε να εμπλέξει το NATO, αλλά η μπλόφα του δεν έπιασε. Ήδη ο Πούτιν τον είχε κατηγορήσει ότι προστατεύει το λαθρεμπόριο πετρελαίου που έκανε το Ισλαμικό Κράτος, στα κέρδη του οποίου, οφείλεται εν μέρει η οικονομική άνοδος της Τουρκίας.
Από τότε αρχίζουν τα δύσκολα για τον Ερντογάν. Αναγκάζεται να πέσει στην αγκαλιά του Πούτιν, απ’ τον οποίο εξαρτάται ενεργειακά για να τροφοδοτήσει την ανερχόμενη βιομηχανία του. Τον στήριξε άλλωστε στο πραξικόπημα εναντίον του.
Στόχος του είναι η απεξάρτηση από τη Δύση και η αυτονόμησή του. Όνειρο ζωής και ο χρόνος τον πιέζει ασφυκτικά. Το 2023, συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και την επαίσχυντη κατ’ αυτόν συνθήκη της Λωζάνης. Εγκλωβισμένος όμως στην αλαζονική του συμπεριφορά, κινδυνεύει με τους τακτικισμούς να στριμωχτεί στη γωνία.
Στην προσπάθεια του αυτή, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα προβλήματα των Αμερικανών ,εσωτερική αμφισβήτηση του Τράμπ, ενόψει μάλιστα προεδρικών εκλογών το 2020, αλλά και ανοικτά μέτωπα με Κίνα, Ιράν, Β. Κορέα.
Ο Τούρκος πρόεδρος τραβάει το σκοινί, προφανώς επειδή δεν βλέπει ότι ο ίδιος έχει δρόμο επιστροφής. Ολα δείχνουν ότι έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στην Ουάσιγκτον, καθώς δεν μοιράζονται πλέον μία κοινή απειλή. Η υποστήριξη των Κούρδων από τις Η.Π.Α. και το πραξικόπημα ήταν καταλύτες στις αποφάσεις του.
Το οικονομικό θαύμα που έχει πετύχει είναι ένα σημαντικό στοιχείο που λαμβάνουν υπόψη τόσο οι εσωτερικοί του αντίπαλοι, όσο και ξένες δυνάμεις, όπως π.χ. η Γερμανία που έχουν επενδύσει σημαντικά κεφάλαια. Γι’ αυτό και οι προσπάθειες εσωτερικής αμφισβήτησης από Γκιούλ και Νταβούτογλου είναι προσεκτικές. Η πρόσφατη ήττα στις δημοτικές εκλογές στη Κωνσταντινούπολη ,του αφαιρεί το γόητρο. Ήταν ένα προσωπικό στραπατσάρισμα.
Η Ρωσία σταδιακά ξεφεύγει από το στρατηγικό αποκλεισμό που της επέβαλλε η συνθήκη του Μοντρέ, δηλαδή τον έλεγχο εξόδου του στόλου της από τα στενά των Δαρδανελίων. Το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτική ανοίγει νέες διεξόδους, μειώνοντας ταυτόχρονα τη σημασία της Τουρκίας για το NATO.
Το Αιγαίο πέλαγος μπορεί να λειτουργήσει όμως εναλλακτικά προς όφελος του NATO, ως ελεγχόμενη δίοδος για το Ρωσικό στόλο, η ενδεχόμενη δε και αναγκαία επέκταση των χωρικών υδάτων στα 10 ναυτικά μίλια, ώστε να εξομοιωθεί με τον εναέριο χώρο, θα λειτουργούσε ακόμα πιο περιοριστικά.
Αξιοποιεί επίσης τη διαμάχη του Ερντογάν με τη Δύση. Δεσμεύει τη Τουρκία ενεργειακά μέσω αγωγών ( Turkish stream), κατασκευής πυρηνικού εργοστασίου και πώλησης πυραυλικών συστημάτων. Έτσι, τροφοδοτώντας την αλαζονεία του, δημιουργεί ρήγμα στο NATO.
Ταυτόχρονα προβάλει μέσω της Τουρκίας προσκόμματα στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στη Ν.Α Μεσόγειο, ώστε να προλάβει να ολοκληρώσει την κατασκευή του Nordstream-2 ,στη Βόρεια Ευρώπη (έτοιμο το 40%) και να καταστήσει τη κατασκευή του αγωγού East med αντιοικονομική και επισφαλή, το οποίο βεβαίως εξυπηρετεί και τη Τουρκία. Η περιοχή ερευνών του «ΠΟΡΘΗΤΗ» βρίσκεται κοντά στην όδευση του προαναφερθέντος αγωγού.
Την ίδια στιγμή επιδιώκει να εγκλωβίσει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στην περιοχή, ώστε να εξασφαλίσει τα μέγιστα, στο άνοιγμα στη ναυσιπλοΐα του Βόρειου περάσματος στην Αρκτική.
Ο Πούτιν φαίνεται να βγαίνει κερδισμένος, χωρίς να εμπλέκεται άμεσα.
Συνεχίζεται…
Του Απόστολου Τσιμογιάννη
Υποστράτηγος ε.α, με μεγάλη επιτελική και διοικητική εμπειρία στον τομέα των Millitary Logistics. Έχει υπηρετήσει σε ανάλογη επιτελική θέση του NATO/NSPA. Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Logistics.
ΠΗΓΗ
