Ανάλυση
Ξεκινώντας από το ότι ο ΔΕΔΔΗΕ είναι θυγατρική της ΔΕΗ, αποτελώντας το σημαντικότερο περιουσιακό της στοιχείο, καθώς επίσης το δίκτυο λιανικής (=χαμηλής και μεσαίας τάσης) που δεν πουλάει ποτέ καμία ευνομούμενη χώρα, έχει αξία 4,86 δις € – σύμφωνα με την αποτίμηση της Grant Thornton (πηγή). Με βάση δε την προσφερόμενη τιμή των 2,116 δις €, μαζί με δάνεια 804 εκ. € για το 49%, φαίνεται πως αποτιμήθηκε στο 100% της αξίας της επιχείρησης (Enterprise Value) – καθώς επίσης στο 140% του μεσοσταθμικού κόστους κεφαλαίου (WACC), όταν ο ΑΔΜΗΕ, το δίκτυο χονδρικής (=υψηλής τάσης) προ της πανδημίας, είχε αποτιμηθεί στο 100%, οπότε φθηνότερα (από την προηγούμενη κυβέρνηση).
Εκτός από το «Enterprise Value» τώρα, υπάρχει και το «Equity Value» – η αξία των ιδίων κεφαλαίων δηλαδή που υπολογίζεται από την αξία των μετοχών και των δανείων που οι μέτοχοι έχουν διαθέσει στην επιχείρηση. Εν προκειμένω, παρά το ότι η αξία των ιδίων κεφαλαίων και η κεφαλαιοποίηση της αγοράς (=χρηματιστηριακή αξία) θεωρούνται συχνά παρόμοια, υπάρχει μία βασική διαφορά:
η κεφαλαιοποίηση της αγοράς λαμβάνει υπ’ όψιν μόνο την αξία των κοινών μετοχών της εταιρίας, ενώ στην αξία των ιδίων κεφαλαίων προστίθεται η αξία των μη λειτουργικών περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης και τα ταμειακά διαθέσιμα, αφαιρουμένων των χρεών (η λογιστική αξία είναι απλά η διαφορά μεταξύ περιουσιακών στοιχείων και υποχρεώσεων μίας εταιρείας).
Το «Equity Value» του ΔΕΔΔΗΕ, υπολογιζόμενο στο 1,31 δις € (2,116 – 804), είναι μάλλον υψηλό – αν και στο παρελθόν υπήρχαν δημοσιεύματα προσφοράς 1,5 δις €. Εάν αναλύσει επί πλέον κανείς την αποτίμηση σε σχέση με τα κέρδη προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων (EBITDA, πίνακας), τότε θα την κρίνει ως υπερβολική – εκτός εάν υπάρχουν δεσμεύσεις αύξησης της τιμής που χρεώνει ο ΔΕΔΔΗΕ, στους λογαριασμούς της ΔΕΗ.
Περαιτέρω, ο ΔΕΔΔΗΕ θα δρομολογήσει την αλλαγή των «έξυπνων μετρητών» (για το net metering) με κόστος ύψους 1,2 δις € για 7,5 εκ. μετρητές (πηγή) – κάτι που θα σημαίνει μία επί πλέον επιβάρυνση για τον αγοραστή. Λογικά λοιπόν η προσφορά των 2,116 δις € είναι ύποπτα συμφέρουσα – γεγονός που ασφαλώς προξενεί εντύπωση, εκτός εάν συμφωνήθηκε να χρεώνει ο ΔΕΔΔΗΕ όσο θέλει όλη την αγορά, με βάση το κόστος σύνδεσης των ΑΠΕ και τις εγκρίσεις της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ). Κάτι τέτοιο βέβαια θα απαιτούσε νέο δίκτυο και μετασχηματιστές που όμως αγοράσθηκαν πρόσφατα.
Εκτός τώρα από το πώς θα διαμορφωθούν στο μέλλον οι τιμές για τους Έλληνες, όπου η αύξηση των «τελών» του ΑΔΜΗΕ μάλλον θα περνούσε απαρατήρητη, ενώ θα ήταν σημαντική για την εταιρία, είναι ξεκάθαρο πως η ΔΕΗ αποδομείται σταδιακά – πως μετατρέπεται σε «κουφάρι» δηλαδή, (α) με την απόσχιση των βασικών της παγίων, όπως ο ΑΔΜΗΕ και ο ΔΕΔΔΗΕ, (β) με την απολιγνιτοποίηση, καθώς επίσης (γ) με τη μετατροπή της από παραγωγό σε χονδρέμπορο εισαγωγέα, εις βάρος της ενεργειακής αυτοτέλειας της χώρας μας.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που πληρώνουμε την ακριβότερη τιμή ηλεκτρικού ρεύματος, αλλά και φυσικού αερίου στην Ευρώπη – γεγονός που αποτελεί μία επί πλέον φορολόγηση, ένα έμμεσο χαράτσι των Πολιτών. Κάτι τέτοιο δε μειώνει σημαντικά την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων, η οποία έτσι και αλλιώς υποφέρει από πολλές πλευρές – μεταξύ άλλων από τις υπερβολικές χρεώσεις των τραπεζών, από το πανάκριβο internet κλπ.
Για να εξισορροπηθεί τώρα σε κάποιο βαθμό, μειώνονται συνεχώς οι μισθοί των εργαζομένων – στο παρελθόν οι ονομαστικοί με την εσωτερική υποτίμηση κατά 30% και σήμερα οι πραγματικοί, ενδεχομένως επίσης κατά 30%, με την άνοδο των τιμών (πληθωρισμός). Από την άλλη πλευρά, με δεδομένο το ότι η άνοδος της τιμής της ενέργειας κατά 10% μειώνει το ΑΕΠ κατά 1,9 δις € (ανάλυση), είναι ξεκάθαρο πως οι επιχειρήσεις μας, ειδικά οι βιομηχανίες, οδηγούνται στο κλείσιμο τους.
Προξενεί πάντως μεγάλη εντύπωση, γιατί δεν επιλέχθηκε η εισαγωγή του ΔΕΔΔΗΕ στο χρηματιστήριο, όπως φαίνεται πως σχεδιάζει το αυστραλιανό fund που τον αγόρασε – αφού έτσι η ΔΕΗ θα συγκέντρωνε ανάλογα κεφάλαια, πόσο μάλλον εάν δρομολογούταν μέσω αυτού το δίκτυο 5G, ενώ θα παρέμενε ουσιαστικά στην ιδιοκτησία του κράτους.
Υπενθυμίζουμε εδώ πως αρχικά ο ΟΤΕ εξαγοράσθηκε από τη MIG του κ. Βγενόπουλου, η οποία στη συνέχεια τον πούλησε στους Γερμανούς (πηγή) που σήμερα κατέχουν το 48% (πηγή) – κάτι που ασφαλώς σχεδιάζει η Macquarie που αγόρασε τον ΔΕΔΔΗΕ, θυμίζοντας πως η εταιρεία ερευνάται από τις γερμανικές αρχές για φορολογική απάτη (πηγή), ύψους 89 δις $ σε ολόκληρη την Ευρώπη (πηγή).
Σημειώνοντας πως δεν γνωρίζουμε την αποτίμηση του ΔΕΔΔΗΕ μετά την πρόσφατη απόσχιση του δικτύου του ΕΔΔΗΕ (=δίκτυο χαμηλής τάσης με 164.231 μετασχηματιστές), είμαστε σίγουροι πως με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, τα χρήματα θα καταλήξουν στους δανειστές έναντι των οφειλών της χώρας μας – οι οποίες συνεχίζουν να αυξάνονται, παρά το ξεπούλημα. Εκτός αυτού σύντομα θα δρομολογηθεί η πώληση ενός ακόμη πακέτου του ΑΔΜΗΕ, στον οποίο οι Κινέζοι κατέχουν το 24% – έχοντας δικαίωμα πρώτης προτίμησης, εάν πουληθεί περαιτέρω ποσοστό του.
Επίλογος
Κλείνοντας, το ξεπούλημα της ΔΕΠΑ Υποδομών (=δίκτυο λιανικής διανομής φυσικού αερίου) είναι πιο πολύπλοκο για τους εξής λόγους: (α) δεν υπάρχουν η αποτίμηση της και οι οικονομικές της καταστάσεις της 31ης Δεκεμβρίου του 2020, (β) δεν έχουμε δει τη σύμβαση πώλησης, με ενδεχόμενες ρήτρες για μελλοντικές χρεώσεις και πώλησης της σε τρίτους, καθώς επίσης (γ) το σχέδιο επενδύσεων για την ανάπτυξη του δικτύου, στο οποίο έχει δεσμευθεί.
Υπενθυμίζουμε εδώ πως η παλαιά ΔΕΠΑ μετονομάσθηκε σε ΔΕΠΑ Εμπορίας, με όλες τις υποδομές της να μεταφέρονται στη ΔΕΠΑ Υποδομών που ξεπουλήθηκε και στη ΔΕΠΑ Διεθνών έργων – η οποία κατέχει τον αγωγό IGB, το FSRU (=το εγχείρημα των Αμερικανών για την τροφοδοσία των Βαλκανίων με υγροποιημένο φυσικό αέριο από την Αλεξανδρούπολη), καθώς επίσης τους μελλοντικούς αβέβαιους αγωγούς Eastmed και Poseidon (ο τελευταίος θα ενδιέφερε ίσως τους Ιταλούς, αλλά είναι μάλλον ανταγωνιστικός του ΤΑP).
Οι τελευταίες πάντως οικονομικές καταστάσεις της ΔΕΠΑ, μαζί με το δίκτυο (πλέον η ΔΕΠΑ Εμπορίας δεν έχει σημαντικά πάγια) εμφάνιζαν πάγια 705 εκ € – ενώ από αυτά θα πρέπει να αφαιρεθούν τα πάγια του FSRU και του IGB, έτσι ώστε να βρεθούν πόσα πάγια έχουν μεταφερθεί στην Υποδομών. Η Italgas βέβαια που την εξαγόρασε, πλήρωσε 733 εκ. € για το 100% – άρα περίπου την «Enterprise Value».
Όπως φαίνεται τώρα, η κυβέρνηση δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο συνεχίζοντας τη ληστεία των Ελλήνων, αφού ξεπουλάει τα δίκτυα, σταματάει τους τελευταίους παραγωγικούς μας τομείς όπως ο λιγνίτης και παραμένει με εμπορικές μόνο εταιρίες – μεταπρατικές δηλαδή που θα εξαρτώνται απόλυτα από τους ξένους.
Με δεδομένο δε το ότι, όλα αυτά τα δίκτυα που ξεπουλιούνται από όλες τις κυβερνήσεις των μνημονίων (η προηγούμενη ξεπούλησε τη ΔΕΣΦΑ όσον αφορά το φυσικό αέριο, τον ΑΔΜΗΕ κλπ.), μπορούν να αγοραστούν από τον οποιονδήποτε, ακόμη και από εχθρικές προς την Ελλάδα χώρες, το μέλλον μας διαγράφεται καθημερινά όλο και πιο δυσοίωνο. Εκτός αυτού, ως καθαρά εισαγωγική χώρα και στην ενέργεια, θα μπορεί ο καθένας να μας εκβιάζει – κλείνοντας για παράδειγμα τη στρόφιγγα των αγωγών.
