Ωραιοποιώντας τον εισβολέα…
Εθελοτυφλούμε στις τουρκικές προκλήσεις
Το έργο έχει παιχτεί πολλές φορές μέχρι σήμερα. Πάντα από την Ανατολή ξεκινούσε. Όλο και κάποιος αχόρταγος βάρβαρος, με φθόνο και μίσος για τον Ελληνισμό, έδειχνε τα δόντια του. Και μπορεί στο τέλος να υποχωρούσε ταπεινωμένος, αλλά οι πληγές που προκαλούσε έκαναν χρόνια να επουλωθούν.
Στις μέρες μας, ένας παλιός εχθρός, εισβολέας του παρελθόντος και παράσιτο του παρόντος, ακονίζει και πάλι τα μαχαίρια του επιδεικνύοντάς τα με θρασύτητα. Παρόλο που δεν κατάφερε να εξαφανίσει τη συνείδηση των αυτοχθόνων κατοίκων της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης, επιζητεί τη νομιμοποίηση της εκπροσώπησής τους μέσα από το θολό όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας». Μιας πατρίδας που το βιολογικό της υπόστρωμα ουδεμία σχέση έχει με τα προτεταμένα μήλα των μογγολικών ορδών που κάποια στιγμή κυριάρχησαν στην περιοχή γενοκτονώντας τους κατοίκους της και καταστρέφοντας τον πολιτισμό τους.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που, ακόμη και τώρα, λένε ότι «ευτυχώς που υπάρχει ο Ερντογάν, διότι με τους κεμαλικούς δεν θα τα βγάζαμε πέρα». Κλασική αντίδραση δειλών ανθρώπων που προσπαθούν να ξορκίσουν τους φόβους τους ωραιοποιώντας τον δαίμονα. Το ίδιο έκαναν στο παρελθόν και άλλοι άνθρωποι στη Γερμανία, στην ΕΣΣΔ, στην Κίνα… Οι εκατόμβες των εκατομμυρίων νεκρών φαίνεται πως δεν ήταν αρκετές για να αποτρέψουν την ανάπτυξη παρομοίων καταστάσεων. Τελικά για τις ιστορικές εξελίξεις δεν απαιτείται μόνο το θάρρος των ολίγων αλλά και η δειλία των πολλών…
Αναφορικά με την Τουρκία, θα πρέπει να γίνει σαφές ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ κεμαλικών και ισλαμιστών αξιωματικών. Και στις δύο κατηγορίες κυριαρχούν επεκτατικά ιδεώδη, ως κατάλοιπα μιας ηγεμονικής νοοτροπίας, απότοκο του οθωμανικού παρελθόντος των Τούρκων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το δόγμα της λεγόμενης «γαλάζιας πατρίδας» πρωτοδιατυπώθηκε από τον σημερινό επιτελάρχη του Ναυτικού της Τουρκίας, ναυάρχου Τζ. Γιαϊτζί, ήδη από τις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας και ο οποίος από τότε αποτύπωσε σε χάρτες το «όραμά» του. Έκτοτε, ο εν λόγω αξιωματικός αναρριχήθηκε στην ιεραρχία του Πολεμικού Ναυτικού και απέκτησε την πλήρη εμπιστοσύνη του Ερντογάν, ο οποίος πλέον φωτογραφίζεται μεγαλοπρεπώς με φόντο τους χάρτες του ναυάρχου του!
Απέναντι στις ιταμές αυτές προκλήσεις, χαρακτηριστικές του πολιτισμικού ήθους και της ιστορικής πρακτικής της γείτονος, η Ελλάδα αντιτάσσει δυστυχώς τις δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών της, κ. Δένδια, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε ότι «… καλό είναι να σοβαρευτούν και να επανέλθουν στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου. Η Τουρκία αυτή τη στιγμή λειτουργεί ως ο ταραξίας της περιοχής δεν βοηθάει αυτό ούτε την ίδια την Τουρκία και δεν θα τους ακολουθήσουμε σε έναν τέτοιο κατήφορο».
Εκτός του ότι οι Τούρκοι θα γελάνε ακόμη με αυτή τη δήλωση, θα πρέπει να σκεφτούμε πώς την εισπράττουν οι υποτιθέμενοι σύμμαχοι και εταίροι μας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Πέραν της δειλίας που αναφέραμε παραπάνω και η οποία σίγουρα έχει την αντιστοίχισή της και σε επίπεδο κρατικών ηγεσιών, ίσως είναι παρακινδυνευμένο και μάταιο να προσδοκά η κυβέρνηση να εκτιμηθεί η «έντιμη και σύννομη» στάση της από ηγεσίες χωρών που στην ιστορική τους πορεία έχουν δείξει ότι το μόνο που σέβονται είναι η ισχύς. Σε τέτοιους «συμμάχους» οι αναφορές ότι «οι απόψεις της Τουρκίας είναι η μειοψηφία του ενός» και ότι αυτή «απομονώνεται διεθνώς» δεν έχουν καμία απήχηση. Όταν θα κληθούν να επιλέξουν, θα το κάνουν με κριτήριο του ποιος θα εξυπηρετήσει αποτελεσματικότερα τα συμφέροντά τους…
Γιάννης Χ. Κουριαννιδης
ΠΗΓΗ
